Zavallı adam, dedim kendi kendime, içinde kötülük yok, küstahlık yapmak istemediği de açık, tuhaflıklarının elinde olmadığı da görünüşünden besbelli. Bana yararı var. Onunla anlaşmam mümkün. Kovarsam, benden daha az hoşgörülü bir patrona düşme, kötü davranışlara maruz kalma ve hatta en sefil şekilde açlıktan ölmeye sürüklenme şansı yüksek. Evet, burada ucuz tarafından zevkle vicdanımı onaylayabilirim. Bartleby’ye dostça davranmanın, garip inatçılığını şakaya almanın bana maliyeti ne olur ki? Buna karşın kısa zamanda vicdanım için nefis bir lokma haline dönüşüp ruhumu zenginleştirebilir.
