*

Ahmet Hamdi Tanpınar Hikayeler

Dergâh Yayınları, İstanbul 2007, s.149

“Yaz Yağmuru”ndan

Dünyanın belki en iyi kalpli insanları. Ama ne yaparsın ki hepsi dertli. Kendi dertleri değil! Başkalarının derdi. Etraflarındaki hiçbir şeyi unutmuyorlar. İşinden haksız yere çıkartılan vatman, tamir edilmediği için yıkılan ev, çocuğuna iyi bakmadığı için ölümüne sebep olan yaşlı kadın, ayna taşı çalınan eski çeşme… Hepsini biliyorlar. Hepsini hatırlıyorlar ve birbirlerine hatırlatıyorlar. Biri öbürünü tamamlıyor, tamamlarken bir başkasını hatırlıyor. Tam gayri memnun denen şeyin kendisi. Faciadan başka şeyden hoşlanmıyorlar. Öyle ki, kendi hayatları yok artık. “Nasılsınız” der demez, zincir başlıyor. Damatlarını da kendilerine uydurmuşlar. Görülecek şey. Ama bir kere için.

Tüm Ahmet Hamdi Tanpınar alıntıları