*

Oruç Aruoba Yürüme

Metis Yayınları, İstanbul 1996 s. 37

tek bir anlamlı bütün – bir kişi – olarak, tek bir
yerde duramayız bir türlü – çeşitli parçalara
bölünmüş, bazen dağınık, bazen toparlanarak, ama hep
yeniden dağılarak, birkaç koldan ilerlemeye çalışırız.

Tek bir yön tutturamamış olmanın acısını çekeriz hep,
ama, aslında, o `tek` yön, olsaydı – bulunsa,
bulunabilseydi – sonumuz olurdu.

Tüm Oruç Aruoba alıntıları