*

Edip Cansever

427

Sonrası Kalır II, Edip Cansever

“Bezik Oynayan Kadınlar”dan Özür dilerim dünya Ben bu otelden çıkamam İmza: Seniha.

YKY, İstanbul 2008, s. 312
400

Sonrası Kalır II, Edip Cansever

“Bezik Oynayan Kadınlar”dan Ölüm diye bir şey yoktu ki Hilmi Bey Var mıydı? – Yüzümden bir şeyler aktı aktı İçim de menekşelendi Hilmi Bey Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk Hiçbir yere gitmiyor.

YKY, İstanbul 2008, s. 255
397

Sonrası Kalır II, Edip Cansever

“Bir Ölü Dalga”dan Ne çıkarmış az içsem, bütün bütün bıraksam da içkiyi İnanmazsın hiç mi hiç sevmiyorum zaten Yazdan kalma bir bitkiyi çıkarıp Doldurur gibi oyuğunu Ya da bir hastayı düzeltircesine yatağında yalnızca yerine koyuyorum onu Belki özenle biraz, biraz da dikkatle belki Kısaca söyleyeyim anlamak yordu beni.

YKY, İstanbul 2008 s. 158
205

Yerçekimli Karanfil, Edip Cansever

“Çağrılmayan Yakup”tan Ben, yani Yakup, her türlü çağrılmanın olağan şekli Daha hiç çağrılmadım Biri olsun “Yakup!” diye seslenmedi hiç Yakup! Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım Ve içimden durgun ve çürük bir suyu düşüreyim Ceplerimdeki eskimiş kâğıt parçalarını atayım Sonra bir güzel yıkanayım da. ben size demedim mi.

Adam Yayınları, İstanbul 2003, s. 221
204

Yerçekimli Karanfil, Edip Cansever

“Akdeniz Salgını”ndan Biliyorsun, bizim her türlü yalnızlığımız Yeni bir dil olacak yarın.

Adam Yayınları, İstanbul 2003, 360
202

Yerçekimli Karanfil, Edip Cansever

“Umutsuzlar Parkı”ndan Açınca camları – diyelim camları açtık ya sonra?- Sonrası şu: ben bir camı, bir perdeyi açmış adam değilim Bilirim ama çok bilirim kapadığımı Öyle iş olsun diye mi, hayır Bilirim içerde kendimi bulacağımı

Adam Yayınları, İstanbul 2003, s. 52-53
200

Yerçekimli Karanfil, Edip Cansever

Medüza Naci`ye Derin, sessiz, iyi böylece Güz, ölülerini bırakan kuşlar Yer kalmadı acıya ülkemizde Derin, sessiz, iyi böylece Gün ortası alacakaranlık bakışlar. Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimiz Biz o renksiz, o yalnız, o sürgün medüzalar Aşar söylediklerimizi çeker gideriz Ülkemiz, toprağımız, her şeyimiz Kıyısında camların, bozbulanık rakılar. Çizeriz yeryüzünü kaygısız ayaklarla Yüzümüzdür bir yağmur ağırlığınca […]

Adam Yayınları, İstanbul 2003 s. 102
199

Yerçekimli Karanfil, Edip Cansever

Bir Ay Aldım Diyarbakırdan Tokatta Biri Öldü O Zaman Tokatlı diyorlar ya da bir atın başlangıcı Eğilmiş, sakin, içkiler alıyor kalabalıktan Şimdi o mor gözleri mor bir kadınla ilgili Birazı namuslu iyi, birazı açıkça perişan Ya da bir kadın bir kadını öper gibi Hiçbir şey anlamıyor yaşamaktan Hiçbir şey anlamıyor, diyelim anlamıyor Ama bir yalnızlığı […]

Adam Yayınları, İstanbul 2003 s. 83