Çabalarım bana acı veriyorsa, şiddetli bir keder içindeysem, bunun nedeni bazen biraz daha yaklaşmış ve yanıyor olmamdır: ben bazı fotoğraflarda hakikatin yüz hatlarını algıladığıma inanıyorum. Bir fotoğrafta “bir benzerliğe” hükmettiğimde olan işte budur. Yine de üzerinde biraz daha düşündükten sonra kendime sormam gereken soru şudur: Kim, ne gibi? Benzerlik bir uymadır, ama neye? Bir özdeşliğe. Ancak modeli hiç görmediğim halde “benzerlik”ten söz edebildiğim noktaya kadar bu özdeşlik belirsiz, hatta hayalidir.
Çev. Reha Akçakaya
