“Sevgilim Hayat”tan
anamın giydiği pazen
sofrada böldüğümüz somun
yani ıscacık benekleri çocukluğumun
cılk yaralar hâlinde
yayılırlar toprağa
etlerimiz kokar
gökyüzünü korkutur
çünkü biz savaşmasak
Uzak Asya`dan çekik gözlerimiz
Küba`dan kıvırcık sakallarımızla
savaşmasak
güm güm vurur mu kömürün kalbi Kozlu da
Ke San`da Kandehar`da ümüğüne basılır mı vahşetin
ve sen boynunu öperken beni sarhoş
bir okyanusla titreten hayat
sevgilim olur musun.
