Babasının bir uyarısı çocukluğunda kafasına kazınıp kalmış. “Camille insanlara hoşuna giden şeyleri söyle. Fedakârlık herkesi senden uzaklaştırabilir. Başkaları senin gerçek arzunu bilsinler. Birinin sizin için fedakârlık yapmasından daha kötü bir şey yoktur. Bu bir heidye değildir”. Çev. Ayşe Kurşunlu Ortaç
Paul durdu. Karşısındaki büst onu alıp götürüyor. “Ama bu benim.” “Hangisi sensin?” “Bu benim.” “Hayır aptal, benim, Mösyö Rodin yapmış. Bronzdan döküm yaptıracak kadar param olduğunu mu sanıyorsun?” “Kardeşin haklı. Gidip tatilden önce yaptığın heykeli getirsene.” Camille omuzlarını silkip bir köşeden kardeşi Paul’ün heykelini çıkartıyor. Doğru. Bu kadar birbirine benzediklerini bilmiyordu. Kızlar iki heykele yan […]
Camille kendini çok bitkin hissediyor. Yardım istemek için bağırmak istiyor sanki, ona yardım edilmesi gerektiğini ifade edecek bir şeyler yapmak istiyor. Ama on üç yaşında bir çocuğun yardım isteğine kim inanır ki? “rahat dur, ilginç olmaya çalışma” diyeceklerdir mutlaka. Oysa nasıl bir bulantı sardı içini, tıpkı gizli bir hastalık kemiriyormuş gibi, sanki bu masada ölecekmiş […]
