*

Sina Akyol

163

Avluda, Sina Akyol

Uzakta, Kan Rengi. (1) Bir ses. Kırılan yerinde dilin. Diyor ki git, anlam uzaktadır. (2) Aktıkça durulur zaman, anlam budur, kendinden ibarettir. – Ben hep böyle arındım. Yaprağa yalnızca yağrak dedim. Sarıysa, sarı yaprak dedim. – iyidir yalın söz. İyiydi. – Turnaları yazdım. Ve göğü Avlandıkça. (3) Ben ki anlamın mavi olduğunu öğrendim kan rengi […]

YKY, İstanbul 1996 s. 12-14
162

Avluda, Sina Akyol

Kendime Ebola Sevgili hayat, üzgün günler, ben ki sizi dehşetle öperken… ah benim uçuklayan dudağım, ağzımın kamburu! Konuş bari, kötü sözler söyle.

YKY, İstanbul 1996 s. 53
161

Avluda, Sina Akyol

Dokunmak İnceliktir Tüfeğini kendine doğrultan ve doğrultunca pam diyen sesim soruyor: Dokunsam incinir misin?

YKY, İstanbul 1996 s. 23
160

Sözler, Sina Akyol

Sözler -Melih Ergen e- Burda kal. Öğlen avlusunda. Zamanın yalın diline yerleş. Ufka bakmanın meraklısı ol. Maviye, beyaza, gündüze çalış. Zakkumu anla! Ağusu, tenime sürdüğüm merhemdir diye beni, mırıldanıp şaşırt. Ağustos`un hummalı böceğini onun terli şarkısını gayret et, Türkçeye çevir. Taşlığı yıkamanın asmayı budamanın çıplak ayakla yürümenin hayli zengin uslubunu edin. Burda kal. Kalıcı zamanda. […]

Avluda, YKY, İstanbul 1996 s. 28-29